Uważam, że kładę duży nacisk na poprawną polszczyznę. Nienawidzę jak ludzie kaleczą nasz język. Chociaż przyznam, że i mi zdarza się chwila zawahania i szybkiego przekształcania zdania tak, żeby nie używać niepewnego słowa. Język polski jest bardzo trudny, nawet dla Polaków.
Zauważyłam jednak, że moja wypowiedź jest ściśle związana z gronem odbiorców. Rozmawiając z rodziną nie zdarza mi się używać zapożyczeń, szczególnie jeśli mam świadomość, że mogłyby pozostać niezrozumiałe. Na oficjalnych spotkaniach niewyobrażalne byłoby dla mnie używanie slangu. W gronie znajomych czy domu mam całkiem inny sposób wysławiania. Nie zważam wtedy za bardzo czy wplatam jakieś zapożyczenia, hipsterskie słowa rodem z otchłani internetów, czy zdania, które mogą zrozumieć tylko najbliżsi mi ludzie. Może nie jest to za bardzo konsekwentne z mojej strony, ale najważniejsze żeby wysławiając się czuć się pewnie i zwracać uwagę na komfort odbiorców.

Uważam, że kładę duży nacisk na poprawną polszczyznę. Nienawidzę jak ludzie kaleczą nasz język. Chociaż przyznam, że i mi zdarza się chwila zawahania i szybkiego przekształcania zdania tak, żeby nie używać niepewnego słowa. Język polski jest bardzo trudny, nawet dla Polaków.
Zauważyłam jednak, że moja wypowiedź jest ściśle związana z gronem odbiorców. Rozmawiając z rodziną...

Staram się używać jak najczęściej poprawnej polszczyzny i chętnie uczę się nowych wyrażeń czy nieznanych mi słów. Zdaję sobie sprawę z tego, że czasem zdarza mi się zrobić jakiś błąd, ale najczęściej żeby tego uniknąć sprawdzam poprawność wyrażenia czy dobrze napisanego słowa zanim go użyję. Zdarza się też, że używam zapożyczeń czy innych nowoczesnych słów, ale nie przesadzam z tym. Niektóre skróty czy wyrażenia zaczerpnięte z różnych slangów po prostu mnie irytują. Są przypadki, w których zdarza mi się przeczytać: ''Co u cb?'', ''nwm'', itp. Nie lubię takich przesadnych skrótów i sama takich unikam.

Staram się używać jak najczęściej poprawnej polszczyzny i chętnie uczę się nowych wyrażeń czy nieznanych mi słów. Zdaję sobie sprawę z tego, że czasem zdarza mi się zrobić jakiś błąd, ale najczęściej żeby tego uniknąć sprawdzam poprawność wyrażenia czy dobrze napisanego słowa zanim go użyję. Zdarza się też, że używam zapożyczeń czy innych nowoczesnych słów, ale nie...

Denerwują mnie osoby używające zapożyczeń w przesadnej ilości, bo czasem po prostu nie wiem, co mówią, gdyż nie rozumiem niektórych zwrotów. Mimo że moja wypowiedź brzmi jak narzekanie "Królowej moherów" na tę dzisiejszą młodzież, to ja sama jestem młoda, a ludzie, których tu skrytykowałam są często starsi ode mnie. Nie mogę czasem wytrzymać, gdy mimochodem słyszę na chodniku rozmowy łamaną angielszczyzną w rodzaju:
-Zalajkuj mojego selfika!
-No rejczel, tumps ap!
-Teeenks!
-Wiadomo, BF Forewa Tugeda!
Z drugiej strony sama też używam czasem zapożyczeń, nie jestem nastawiona na pełną poprawność wymowy, jednak chodzi o to, by zapożyczenia umiarkowane. Język się zmienia i to jest dobre, więc nie można mówić, że każde zapożyczenie lub neologizm są be i fuj-fuj. Sama używam kilku, jak na przykład lajkować, czy szoping, ale używam tego rzadko, bo po prostu nie lubię.

Denerwują mnie osoby używające zapożyczeń w przesadnej ilości, bo czasem po prostu nie wiem, co mówią, gdyż nie rozumiem niektórych zwrotów. Mimo że moja wypowiedź brzmi jak narzekanie "Królowej moherów" na tę dzisiejszą młodzież, to ja sama jestem młoda, a ludzie, których tu skrytykowałam są często starsi ode mnie. Nie mogę czasem wytrzymać, gdy mimochodem słyszę na...

Należę do pokolenia straconego, w którym brylują zapożyczenia. O ile same wyrazy obce mi nie przeszkadzają. Ba! Sama ich od czasu do czasu używam! Poza tym chciałabym zauważyć, że nasz słownik jest obecnie pełen słów, których etymologia nie ma nic wspólnego z naszym krajem. Niezwykle irytuje mnie jednak celowe popełnianie błędów ortograficznych i stylistycznych. "Jom", "internety", "curka", "madka". Dostaję wtedy polonistycznego mini-zawału! :)
Najważniejsze, to chyba zachować umiar i umieć dostosować się do sytuacji. Iść z biegiem czasu, bez niepotrzebnego stosowania słów, których znaczenia nikt nie rozumie. Jednocześnie staram się mieć bogate słownictwo i nie ograniczać się do masakry, wplatanej do każdej wypowiedzi.

Należę do pokolenia straconego, w którym brylują zapożyczenia. O ile same wyrazy obce mi nie przeszkadzają. Ba! Sama ich od czasu do czasu używam! Poza tym chciałabym zauważyć, że nasz słownik jest obecnie pełen słów, których etymologia nie ma nic wspólnego z naszym krajem. Niezwykle irytuje mnie jednak celowe popełnianie błędów ortograficznych i stylistycznych....

Wszystko zależy od kontekstu. Przywiązuję wagę do stosowania poprawnej polszczyzny, ale kiedy w mojej rodzinnej Wielkopolsce idę na targ, zagaduję mojego dziadka czy też starszą sąsiadkę to automatycznie przestawiam się na gwarę (na której się przecież wychowałam, w jednym domu z pradziadkami i dziadkami). Kiedy jednak słyszę gdy ktoś kaleczy język i mówi "poszłem" to czuje fizyczny ból.
Jeśli chodzi o wyrażanie się, to bardzo nie lubię popisywania się i nadużywania: czy to przesadnej, kwiecistej polszczyzny (np. wtrącenia "aczkolwiek", "jednakowoż" itp.), czy wtrąceń łacińskich (np. "de facto", "notabene"), angielskich, wulgaryzmów czy wreszcie slangu. Wydaje mi się to bardzo nadęte i irytujące.

Wszystko zależy od kontekstu. Przywiązuję wagę do stosowania poprawnej polszczyzny, ale kiedy w mojej rodzinnej Wielkopolsce idę na targ, zagaduję mojego dziadka czy też starszą sąsiadkę to automatycznie przestawiam się na gwarę (na której się przecież wychowałam, w jednym domu z pradziadkami i dziadkami). Kiedy jednak słyszę gdy ktoś kaleczy język i mówi...

Mamy piękny język jednak często mam wrażenie, że jest ograniczony lub użytkownicy tacy są. W pracy nie używamy słowa tekściarz, lecz copywriter, bo niby brzmi poważniej, zamiast specjalista od reklamy w Internecie mamy specjalistę SEM, zamiast specjalista od pozycjonowania to jest Search Engine Optimization. Eh naprawdę jest to przytłaczające, że zapominamy o własnym języku i zachłystujemy się angielskimi zwrotami i nazwami. W nieformalnej mowie bardzo często słyszę zwroty w innym języku i użytkownicy tych zwrotów twierdzą, że lubią czasem tak w innym języku, bo czują się wtedy tacy cool. Sama staram się stosować poprawną polszczyznę, lecz nie jest to łatwe zadanie, zwłaszcza gdy całe otoczenie twierdzi, że w gazecie „pisze”, a nie że jest napisane. Nawet jak kogoś próbuję poprawić, to chroni swojej wypowiedzi jak rozwścieczony lew stada samic. Uważam, że warto znać swój język i z niego korzystać.

Mamy piękny język jednak często mam wrażenie, że jest ograniczony lub użytkownicy tacy są. W pracy nie używamy słowa tekściarz, lecz copywriter, bo niby brzmi poważniej, zamiast specjalista od reklamy w Internecie mamy specjalistę SEM, zamiast specjalista od pozycjonowania to jest Search Engine Optimization. Eh naprawdę jest to przytłaczające, że zapominamy o własnym języku...

Światła zdecydowanie NIE WYŁANCZAM, nie śpię pod KORDŁĄ, a tytułów nie zapisuję w CYDZYSŁOWIU. Ale nie jestem jakąś szaloną purystką językową. Na pewno zbyt często używam określenia "fajne" (choć tyle mamy pięknych polskich słów), przecinki czasem stawiam jak popadnie (jeśli już wziąc pod uwagę też pisanie, a nie tylko wysławianie) i nie do końca jestem pewna co znaczy np. ambiwalentny, kurtuazja i pejoratywny. W szkole przeważnie lubiłam jezyk polski, od zawsze dużo czytam i raczej nie mam problemów z wysławianiem się, co widać po stosiku książek, które wygrałam na LC. :)

Światła zdecydowanie NIE WYŁANCZAM, nie śpię pod KORDŁĄ, a tytułów nie zapisuję w CYDZYSŁOWIU. Ale nie jestem jakąś szaloną purystką językową. Na pewno zbyt często używam określenia "fajne" (choć tyle mamy pięknych polskich słów), przecinki czasem stawiam jak popadnie (jeśli już wziąc pod uwagę też pisanie, a nie tylko wysławianie) i nie do końca jestem pewna co znaczy np....

W każdym pokoleniu moda na mowę i zapożyczenia są inne. Niedawno na facebooku rozmawiałam z moją kuzynką, nastolatką. Ta rozmowa była dla mnie katorgą. Pomijając już jej spojrzenie na dorosłe życie to jej zapożyczenia i zwroty, które stosowała nic mi nie mówiły. Tyle tego było, że nie wiedziałam "o czym ona do mnie rozmawia". Jakoś po kilku chwilach udało mi się odkryć o co jej chodzi, ale jakby nie było męczarnie straszne przeżyłam.
Ja staram się wplatać zapożyczenia bardzo umiejętnie. Żeby osoba do której mówię zrozumiała o co mi chodzi a nie męczyła się ze zrozumieniem mnie. Staram się też dostosować zwroty których używam do rozmówcy. Tak aby osoba rozmawiając ze mna czuła się konfortowo i nie była niczym skrępowania. Dzieki temu rozmowa przebiega dużo przyjemniej.

W każdym pokoleniu moda na mowę i zapożyczenia są inne. Niedawno na facebooku rozmawiałam z moją kuzynką, nastolatką. Ta rozmowa była dla mnie katorgą. Pomijając już jej spojrzenie na dorosłe życie to jej zapożyczenia i zwroty, które stosowała nic mi nie mówiły. Tyle tego było, że nie wiedziałam "o czym ona do mnie rozmawia". Jakoś po kilku chwilach udało mi się odkryć o co...

Ja osobiście uwielbiam język polski! Zachwycam się na przykład tekstami piosenek Agnieszki Osieckiej, Jacka Cygana, czy Wojciecha Młynarskiego i serce mi się ściska, gdy czasem włączam radio, trafiając na twórczość młodych artystów, którzy przy tworzeniu słów polegają tylko na sobie, nie wspierając się profesjonalistami.
Życie jednak nie jest kolorowe - zawodowo pracuję w korporacji. I choć ja, na ile mogę, staram się unikać korpo-slangu, nie jestem w stanie poradzić nic na wiadomości, które dostaję od współpracowników. A w nich zdarza się pełno takich kwiatków, jak: "hello, czy możesz beginning next week callnąć do sądu o published uzasadnienia asap?".
Jak żyć?

Ja osobiście uwielbiam język polski! Zachwycam się na przykład tekstami piosenek Agnieszki Osieckiej, Jacka Cygana, czy Wojciecha Młynarskiego i serce mi się ściska, gdy czasem włączam radio, trafiając na twórczość młodych artystów, którzy przy tworzeniu słów polegają tylko na sobie, nie wspierając się profesjonalistami.
Życie jednak nie jest kolorowe - zawodowo pracuję w...

Przyznam szczerze, że mój umysł był zawsze matematyczny! Ale wyznaję wiarę w słowa Mikołaja Reja, który powiedział: "A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają"!
Wiadomo, że aktualnie ludzie, a w szczególności młodzież używa slangu, który nawet ciężko jest zrozumieć, a co tu dopiero mówić, aby go używać :) Wiele słów zapożyczamy i nasze Polskie wyrazy często zdarza się zastępować ich odpowiednikami, najczęściej anglojęzycznymi! Ale an szczęście nie każdemu wchodzi w krew czytanie "pejdzy" zamiast stron, czy innych tego typu wyrażeń! Ja zdecydowanie jestem fanką Reja i wierzę, że mamy swój język i dumnie z niego korzystamy!

Przyznam szczerze, że mój umysł był zawsze matematyczny! Ale wyznaję wiarę w słowa Mikołaja Reja, który powiedział: "A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają"!
Wiadomo, że aktualnie ludzie, a w szczególności młodzież używa slangu, który nawet ciężko jest zrozumieć, a co tu dopiero mówić, aby go używać :) Wiele słów zapożyczamy i...